То́рнуць ’штурхнуць, піхнуць’ (Юрч., Жд. 2), ’ткнуць, даць’ (Юрч., Жд. 3, Сл. ПЗБ), ’апусціць, усадзіць’ (Сл. ПЗБ), ’аддаць грошы’ (гарад., Нар. ск.). Відаць, дзеяслоў на ‑ну‑ ад імітатыва тор 3 (гл.); менш верагодна ад торкнуць (гл.), шляхам спрашчэння спалучэння зычных у сярэдзіне слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ану́ межд., разг.
1. ну́-ка, ну́ же;
а., раскажы́ — ну́-ка, расскажи́;
2. (в сочетании с частицей ж) аво́сь;
а. ж ды вы́йдзе што-не́будзь — аво́сь да вы́йдет что́-нибудь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разго́н, -ну м., в разн. знач. разго́н; (при беге — ещё) разбе́г, разбе́жка ж.;
р. дэманстра́нтаў палі́цыяй — разго́н демонстра́нтов поли́цией;
скачо́к з ~ну — прыжо́к с разго́на (с разбе́га);
◊ з ~ну — с разго́на
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыго́н I, -ну м. приго́н;
п. жывёлы — приго́н скота́
прыго́н II, -ну м.
1. ист. крепостно́е пра́во;
2. принужде́ние ср.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хваста́ць, хвашчу́, хво́шчаш, хво́шча; хвашчы́; хваста́ны; незак.
1. каго-што і па чым. Біць чым-н. гнуткім; сцябаць.
Х. дубцом.
2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), каго-што, па чым і без дап. 3 сілай біць, сячы (пра вецер, снег, дождж і пад.).
Дождж хвошча па твары.
|| зак. вы́хвастаць, -вашчу, -вашчаш, -вашча; -вашчы; -вастаны (да 1 знач.; разм.).
|| аднакр. хвастану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; хво́снуць, -ну, -неш, -не; -ні і хвасяну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, хвасеняце́, -ну́ць; -ні́ (разм.).
|| звар. хваста́цца, хвашчу́ся, хво́шчашся, хво́шчацца; хвашчы́ся (да 1 знач.).
|| наз. хваста́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бэ́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Разм. Аднакр. да бэкаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
га́ўкнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Разм. Аднакр. да гаўкаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гі́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Разм. Аднакр. да гікаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
го́цнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Аднакр. да гоцаць, гоцкаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
асты́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Тое, што і астыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)