назва́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Неакуратна скідаць, злажыць у адно месца вялікую колькасць чаго‑н. Назвальваць дроў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаласава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., чаго.

Разм. Неакуратна, нядбайна нарэзаць або нарваць палосамі многа чаго‑н. Напаласаваць паперы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наперано́сіць, ‑ношу, ‑носіш, ‑носіць; зак., каго-чаго.

Перанесці, перамясціць вялікую колькасць каго‑, чаго‑н. Напераносіць сена праз канаву.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напрышпі́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Прышпіліць, прыкалоць да чаго‑н. у вялікай колькасці. Напрышпільваць кветак да сукенкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наўзвалака́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Узвалачы, усцягнуць куды‑н. вялікую колькасць чаго‑н. Наўзвалакаць сена на вышкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недаўлі́к, ‑у, м.

Недастатковы, няпоўны ўлік чаго‑н.; непрыняцце да ўвагі чаго‑н. поўнасцю. Недаўлік сапраўдных умоў працы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спускны́, ‑ая, ‑ое.

Прызначаны для спуску, спускання чаго‑н.; які служыць для спуску, спускання чаго‑н. Спускная труба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укрышы́ць, укрышу, укрышыш, укрышыць; зак., што і чаго.

Накрышыць чаго‑н. у што‑н. Укрышыць цыбулі ў салату.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уску́бці, ‑бу, ‑беш, ‑бе; ‑бём, ‑бяце; зак., што і чаго.

Разм. Скубянуўшы, вырваць што‑н., нарваць чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вы́вад 1 (БРС) ’заключэнне’ (Др.-Падб., Яруш.), укр. вивід ’вывад, вынік’, рус. вывод ’заключэнне, вынік’, польск. wywód ’доказ, тлумачэнне, высвятленне’, чэш. vývod ’вывад, заключэнне’, славац. vývod ’тс’. Утворана бязафіксным спосабам ад дзеяслова выво́дзіць (да вадзі́ць), значэнне ’заключэнне, вынік’ другаснае на падставе першаснага ’вывядзенне каго-небудзь або чаго-небудзь за межы чаго-небудзь’ (Шанскі, 1, В, 219; Брукнер, 628).

Вы́вад 2, ву́вод: «ейцэ на вуводзі», г. зн. ’наклюнутае’ (КСТ). Утворана шляхам зваротнай дэрывацыі ад выво́дзіць ’выседжваць (яйка)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)