згавары́ць (каго) сов., разг. договори́ться (с кем), усло́виться (с кем); наня́ть, подряди́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заляца́нне (да каго) ср. уха́живание (за кем); обха́живание (кого), любе́зничанье (с кем)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паслу́хаць сов.

1. послу́шать;

2. (каго) послу́шать, послу́шаться; повинова́ться (кому), подчини́ться (кому)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прысу́тнасць ж. прису́тствие ср.;

у ~ці каго́-не́будзь — в прису́тствии кого́-л.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распы́твацца несов. (у каго, пра што) расспра́шивать (кого, о чём); см. распыта́цца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лю́каць ’моцна крычаць дзе-небудзь, напр., у лесе’ (Мядзв.), ’нападаць на каго-небудзь з лаянкай, з пагардлівымі воклічамі’, лю́канне ’нападзенне з лаянкай’, лю́кнуць ’крыкнуць на каго-небудзь’ (Нас.), смал. лю́канья ’нападзенні з крыкам і лаянкай’, люкать ’тс’, лю́кнуть ’крыкнуць, вылаяўшыся’. Гукапераймальнае. Параўн. рус. кур., тамб. люлю́кать ’нацкоўваць сабак, падахвочваючы іх гаўкаць і бегчы за зверам’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

подчини́ться

1. (покориться) пакары́цца, скары́цца;

2. (прийти в повиновение) падпара́дкавацца; (стать в непосредственное ведение — по службе, работе — ещё) паднача́ліцца; паслу́хацца (каго), паслу́хаць (каго); см. подчиня́ться;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

недалю́бліваць, -аю, -аеш, -ае; незак., каго-што.

Адчуваць непрыязнасць, непрыхільнасць да каго-, чаго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

званітава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; безас.; зак., каго.

Пра рвоту ў каго-н.

Хворага званітавала.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыхілі́цца, -хілю́ся, -хі́лішся, -хі́ліцца; зак.

1. Нахіліцца, нагнуцца трохі ўніз.

Дрэвы прыхіліліся да зямлі.

2. да каго-чаго. Шчыльна наблізіцца да чаго-н., прыпасці да каго-н.

Дзіця прыхілілася да бацькі.

3. перан., да каго. Знайсці спагаду ў каго-н., адчуць прыхільнасць да каго-н.

Няма ёй да каго п.

|| незак. прыхіля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца і прыхі́львацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)