афрыка́нскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да Афрыкі, афрыканцаў; уласцівы ім. Афрыканскія джунглі. Афрыканскія мовы.

2. перан. Гарачы, неўтаймаваны. Афрыканскія страсці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абанкру́ціцца, ‑ручуся, ‑руцішся, ‑руціцца; зак.

Зрабіцца неплацежаздольным даўжніком. Фірма, якой.. [Марцін] дастаўляў свіней, абанкруцілася. Карпюк. // перан. Пацярпець крах у ідэйных або маральных адносінах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́чарпацца, ‑аецца; зак.

1. Выбрацца да канца ў выніку чэрпання. Вычарпалася вада ў калодзежы.

2. перан. Поўнасцю расходавацца, скончыцца. Вычарпаліся сродкі, сілы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гекато́мба, ‑ы, ж.

Ахвярапрынашэнне ў Старажытнай Грэцыі (першапачаткова са 100 быкоў або іншых жывёл). // перан. Вялізныя ахвяры вайны, тэрору, эпідэміі і пад.

[Грэч. hekatómbē ад hekatón — сто і bús — бык.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зае́зджаны, ‑ая, ‑ае.

Знясілены частай і працяглай яздой, работай без адпачынку. Заезджаны конь. // перан. Даўно ўсім вядомы; збіты. Заезджаная тэма. Заезджаны жарт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звару́шлівы, ‑ая, ‑ае.

Здольны зварухнуць, заварушыць. Зварушлівы ветрык. // перан. Здольны ўсхваляваць, расчуліць або такі, які лёгка ўзбуджаецца, расчульваецца. Зварушлівая натура. Зварушлівы ўчынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кабалісты́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да кабалістыкі (у 1 знач.).

2. перан. Які заключае ў сабе асаблівы, таямнічы сэнс; загадкавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каніба́льскі, ‑ая, ‑ае.

Кніжн.

1. Які мае адносіны да канібала (у 1 знач.).

2. перан. Жорсткі, люты, варварскі. Канібальскія норавы. Канібальскія планы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

келе́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да келлі. Келейнае жыццё. Келейныя правілы.

2. перан. Тайны, сакрэтны, скрыты ад іншых. Келейныя размовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малю́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Маленькае дзіця. // перан. Аб кім‑, чым‑н. вельмі маленькім (ростам, памерамі). Кніжка-малютка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)