вы́калаціць, ‑лачу, ‑лаціш, ‑лаціць; зак., што.

1. Тое, што і акалаціць.

2. перан. Разм. Спагнаць сілай, прымусам; з цяжкасцю атрымаць што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)