Verbum

закаране́ласць, ‑і, ж.

Уласцівасць закаранелага. Мы крытыкуем усялякую рэакцыйнасць, тупую закаранеласць думкі. Чорны.

замакрэ́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Злёгку мокры; памакрэлы. [Арол] бразнуў ся аб замакрэлы брук. Чорны.

адле́жны, ‑ая, ‑ае.

Абл. Адліжны. Чорныя вежы.. вырысоўваліся на змрочным адлежным небе. Чорны.

выро́стаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Абл. Вырастаць. Неспакой усё больш выростаў у.. [Шрэдэра]. Чорны.

удзірване́ць, ‑ее; зак.

Урасці густой травой, накрыцца дзёрнам. Межы [палёгка] паспелі ўжо .. удзірванець. Чорны.

ціхо́м, прысл.

Абл. Цішком. Ціхом, каб не пабудзіць маці, .. [Клава] злегла з ложка. Чорны.

цягаві́тасць, ‑і, ж.

Уласцівасць цягавітага. У Леапольда Гушкі падвоілася стараннасць, цягавітасць, сіла. Чорны.

о́ступам, прысл.

Абл. Цесна абступіўшы; вакол. Мы оступам стаялі каля гэтага растрыбушанага воза. Чорны.

паабу́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Абудзіць усіх, многіх. Сваім стрэлам.. [Хурс] паабуджваў людзей. Чорны.

павуча́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць павучальнага. Нарэшце Ладымер пачаў надаваць сваёй гаворцы тон павучальнасці. Чорны.