рысі́ны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да рысі, належыць ёй. Рысіныя сляды. Рысіная шкура. // Зроблены са шкуры, футра рысі. Рысіная шапка. // перан. Такі, як у рысі; востры, злы, пранізлівы (пра вочы).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рысі́ны в разн. знач. ры́сий;
~нае фу́тра — ры́сий мех;
~ныя во́чы — ры́сьи глаза́;
ісці́ ~ным кро́кам — идти́ ры́сьим ша́гом
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Пампо́н ’упрыгожанне ў выглядзе шарыка з нітак, футра і інш. на шапках, туфлях і пад.’ (ТСБМ). З рус. помпо́н (параўн. Крукоўскі, Уплыў, 73), дзе з франц. pompon < pompa ’помпа, пышнасць, урачыстасць’ (Фасмер, 3, 324).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ма́лпа, -ы, мн. -ы, малп і -аў, ж.
1. Млекакормячая жывёліна атрада прыматаў, якая па будове цела з’яўляецца самай блізкай да чалавека.
Шыраканосыя малпы.
2. перан. Пра чалавека, які крыўляецца (разм.).
|| памянш. ма́лпачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
|| прым. ма́лпавы, -ая, -ае і ма́лпін, -а.
Малпавы запаведнік.
Малпіна футра.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ква́сіць, квашу, квасіш, квасіць; незак., што.
1. Даводзіць да стану браджэння, скісання. Квасіць малако. // Нарыхтоўваць у запас такім чынам. Квасіць капусту. Квасіць буракі.
2. Спец. Апрацоўваць шнуры, футра спецыяльным хлебным растворам. Квасіць аўчыны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кенгуро́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да кенгуру. // Зроблены з футра кенгуру. Кенгуровы каўнер.
2. у знач. наз. кенгуро́выя, ‑ых. Сямейства сумчатых млекакормячых, да якога адносяцца кенгуру, мускусны кенгуровы пацук і інш.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
куні́цавы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да куніцы. // Зроблены з футра куніцы. Куніцавая шапка.
2. у знач. наз. куні́цавыя, ‑ых. Сямейства млекакормячых драпежных жывёл, да якога адносяцца барсук, гарнастай, куніца і інш.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пампо́н, ‑а, м.
Упрыгожанне ў выглядзе шарыка з нітак, футра і інш. на шапках, туфлях і пад. Ілонка плюхнула ў вочы прыгаршчы вады, надзела шапачку з пампонам, кажушок і выбегла на вуліцу. Хомчанка.
[Фр. pompon.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́дра, ‑ы, ж.
1. Млекакормячая драпежная жывёліна сямейства куніцавых з футрам цёмна-бурага колеру, якая вядзе паўводны спосаб жыцця. Марская выдра. // Футра гэтай жывёліны. Каўнер з выдры.
2. перан. Груб. Пра злую няўжыўчывую жанчыну.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
унты́, ‑о́ў; адз. унт, ‑а́, м. і у́нты, унт; адз. у́нта, ‑ы, ж.
Абутак з футра на мяккай падэшве ў народаў Поўначы і Сібіры. Ганна паказвала старому новыя унты, прыгатаваныя ў падарунак сыну. Лукша.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)