Verbum

ба́бнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм., неадабр.).

Той, хто вельмі захапляецца жанчынамі; спакуснік.

багаты́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Той, хто мае многа грошай, валодае вялікай маёмасцю.

браканье́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто займаецца браканьерствам.

|| прым. браканье́рскі, -ая, -ае.

бракаро́б, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто дапускае брак у рабоце, нядобрасумленны работнік.

садзе́йнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто садзейнічае, дапамагае, спрыяе каму-, чаму-н.

сакату́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.) Той, хто многа, не сціхаючы, гаворыць: балбатун.

самаўпра́вец, -ра́ўца, мн. -ра́ўцы, -ра́ўцаў, м. (разм.).

Той, хто схільны да самаўпраўства, дзейнічае самаўпраўна.

работада́вец, -да́ўца, мн. -да́ўцы, -да́ўцаў, м. (афіц.).

Той, хто дае работу, наймае рабочую сілу.

узло́мшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто ўзломлівае што-н. з мэтай абрабавання.

хлебаро́б, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто займаецца хлебаробствам.

|| прым. хлебаро́бскі, -ая, -ае.