шу́страсць, ‑і, ж.
Уласцівасць шустрага. — О, я ж кажу, — дзе і ўзялася шустрасць у Арыстава. Ён хутка выбег з-за стала. Алешка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падсу́нуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.
Сунучыся, наблізіцца да каго‑, чаго‑н.; прысунуцца. Галя адчула блізкасць Станіслава, і ёй стала так добра, так утульна, што яна нават сама трошкі падсунулася да яго. Сабаленка. Нарэшце.. [Міхаська] выбраўся з-пад елкі ўвесь і бокам падсунуўся да вогнішча. Сіняўскі. Капітан Рыбін падсунуўся з крэслам да стала і сказаў: — Ну, пачнём... Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыхлы́нуць, ‑не; зак.
Раптоўна, імкліва прыцячы, прыліць. У Віктара прыхлынула да вушэй кроў, стала горача. Лобан. // перан. Раптоўна ахапіць, напоўніць каго‑н. (пра пачуцці). Мне нават сорамна стала перад другімі: чаму іменна мой партрэт наклеілі тут? Хіба я ўжо такі адметны ад усіх? Але ў той жа час і нейкі ціхі гонар прыхлынуў да сэрца. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дажджы́ць, ‑джыць; безас. незак.
Разм. Ісці, імжыць (пра дождж). [Дождж] быў такі мяккі і ціхі, што Ніна не адразу пачула, як стала дажджыць. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
забразджа́ць і забразджэ́ць, ‑джыць; зак.
Пачаць бразджаць, бразджэць. // Прабразджаць, прабразджэць. Каетан у злосці ш[а]ргануў локцем місу са стала. На падлозе забразджэлі чарапкі. Броўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
краёк, крайка, м.
Разм. Вузкая, крайняя палоска чаго‑н.; самы край, кончык. Краёк стала. □ [Абвестка] вісела на адным крайку — мабыць, нехта адляпіў яе. Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
манама́нія, ‑і, ж.
Памяшанне на якой‑н. адной ідэі як адзін з відаў псіхічнага захворвання. // Вялікае захапленне чым‑н. Музыка стала яго манаманіяй.
[Ад грэч. mónos — адзін і mania — вар’яцтва.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
напаўдзі́кі, ‑ая, ‑ае.
1. Амаль дзікі. Не стала .. таго саду, у якім раслі і раскашаваліся напаўдзікія яблыні. Сабаленка.
2. Недастаткова цывілізаваны. Напаўдзікае племя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сёрбанне, ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. сёрбаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Стала чуваць нечае сапенне, потым сёрбанне з лыжкі. Ермаловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
урачы́ста, прысл.
1. Прысл. да урачыста.
2. безас. у знач. вык. Пра стан урачыстасці дзе‑н. На вуліцах пасвятлела, стала нават урачыста. Даніленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)