епітым’я́, ‑і, ж.
Спец. Род пакарання ў выглядзе посту, доўгіх малітваў, якое накладалася царквой на таго, хто парушаў рэлігійныя нормы.
[Ад грэч. epitimia — кара.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кантрада́нс, ‑а, м.
Даўнейшы танец (род кадрылі), які выконваецца чатырма, шасцю або васьмю парамі, а таксама музыка да гэтага танца.
[Фр. contre-danse.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кінамаста́цтва, ‑а, н.
Род мастацтва, творы якога ствараюцца з дапамогай кіназдымкі рэальных, спецыяльна інсцэніраваных ці адноўленых сродкамі мультыплікацыі падзей рэчаіснасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фуза́рыум, ‑у, м.
Спец. Род мікраскапічных грыбоў, многія віды якіх выклікаюць захворванні культурных раслін, а таксама атручэнне жывёл і чалавека.
[Лац. fusarium.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
камута́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Прыбор для змянення напрамку або пераключэння электрычнага току.
2. Род мясцовай тэлефоннай станцыі з ручным або аўтаматычным злучэннем тэлефонных ліній.
Званіць трэба праз к.
|| прым. камута́тарны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
скаварада́, -ы́, ДМ -радзе́, мн. скаваро́ды і (з ліч. 2, 3, 4) скаварады́, -ро́д, ж. і (разм.) скаваро́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.
Тое, што і патэльня.
|| прым. скаваро́дны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дро́жджы, дражджэ́й.
Род аднаклетачных мікраскапічных грыбоў, а таксама рэчыва з такіх грыбкоў, якое выклікае браджэнне.
Піўныя д.
◊
Як на дражджах (разм.) — вельмі хутка (расці, паднімацца і пад.).
|| прым. дражджавы́, -а́я, -о́е і дро́жджавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вы́мерлы, ‑ая, ‑ае.
Які вымер, не пакінуўшы патомства (пра род, сямейства і пад.). Момант — вымерлая жывёліна. // Які знік, перавёўся (пра расліны).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
керага́з, ‑а, м.
Род бясшумнага прымуса, у якім згарае газа. Кірыла смажыў сабе на керагазе яечню, варыў густую чорную каву. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
курава́й, ‑ю, м.
Род травяністых раслін ці кустоў сямейства матыльковых з перыстымі лістамі і белымі, жоўтымі, сінімі, фіялетавымі або ружовымі кветкамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)