епітым’я, ‑і, ж.
Спец. Род пакарання ў выглядзе посту, доўгіх малітваў, якое накладалася царквой на таго, хто парушаў рэлігійныя нормы.
[Ад грэч. epitimia — кара.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)