гняздо́ўнік, ‑у, м.

Род шматгадовых сапрафітных незялёных раслін сямейства архідных з мясістымі каранямі, якія ўтвараюць спляценне, падобнае да птушынага гнязда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)