параўтварэ́нне, ‑я, н.

Працэс пераходу рэчыва з вадкага ці цвёрдага ставу ў газападобны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фібро́з, ‑у, м.

Паталагічны працэс развіцця валакністай злучальнай тканкі ў якім‑н. арганізме.

[Лац. fibra — валакно.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фільтрпрэ́с, ‑а, м.

Спец. Фільтр, у якім працэс фільтравання праходзіць пад высокім ціскам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экзатэрмі́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Звязаны з вылучэннем. аддачай цеплыні. Экзатэрмічная рэакцыя. Экзатэрмічны працэс.

[Ад грэч. éxō — і thérmē — цяпло, цеплыня.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ачалаве́чыцца, -чыцца; зак. (кніжн.).

1. Стаць падобным на чалавека, ператварыцца ў чалавека.

2. перан. Стаць гуманным.

|| незак. ачалаве́чвацца (1 і 2 ас. не ўжыв.), -аецца.

|| наз. ачалаве́чанне, -я, н. і (працэс) ачалаве́чванне, -я, н.

А. малпы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адчува́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Псіхічны працэс успрымання з’яў аб’ектыўнага свету пры іх уздзеянні на органы пачуццяў.

А. дотыку.

А. новага.

2. Перажыванне, уражанне, прадчуванне; успрыманне свядомасцю, разуменне; пазнаванне.

Паэтычнае а. свету.

А. рэчаіснасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ро́ставы

1. расти́тельный;

р. працэ́с — расти́тельный проце́сс;

2. (о периоде) ростово́й;

~вая пара́ — ростова́я пора́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

восстанови́тельный

1. аднаўле́нчы;

восстанови́тельный проце́сс аднаўле́нчы працэ́с;

2. адбудо́ўчы, аднаўле́нчы;

восстанови́тельный пери́од аднаўле́нчы перы́яд;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обостри́ться абвастры́цца;

проце́сс в лёгких обостри́лся працэ́с у лёгкіх абвастры́ўся;

положе́ние обостри́лось стано́вішча абвастры́лася;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бла́стула, ‑ы, ж.

Стадыя развіцця зародка мнагаклетачных жывёльных арганізмаў, якая завяршае працэс драблення яйца.

[Ад грэч. blastē, blastos — расток.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)