балка́рцы, -аў, адз. -рац, -рца, м.
Народ цюркскай моўнай групы, які складае частку насельніцтва Кабардзіна-Балкарыі, што ўваходзіць у Расійскую Федэрацыю.
|| ж. балка́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.
|| прым. балка́рскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
белару́сы, -аў, адз. -ру́с, -а, м.
1. Усходнеславянскі народ, які складае асноўнае насельніцтва Рэспублікі Беларусь.
2. Грамадзяне Рэспублікі Беларусь.
|| ж. белару́ска, -і, ДМ -ру́сцы, мн. -і, -сак.
|| прым. белару́скі, -ая, -ае.
Беларуская мова.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
хака́сы, -аў, адз. хака́с, -а, м.
Цюркскі народ, які жыве ў Рэспубліцы Хакасіі, што ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.
|| ж. хака́ска, -і, ДМ -ка́сцы, мн. -і, -сак.
|| прым. хака́скі, -ая, -ае.
Хакаская мова.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
курдзю́к, ‑а, м.
Тлушчавае адкладанне каля хваста ў некаторых народ авечак.
[Ад цюрк. куйрук — хвост.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
і́нкі, ‑аў.
Старажытны народ высокай культуры, які жыў на тэрыторыі Перу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дэ́мас, ‑у, м.
Кніжн. Народ, непрывілеяваныя слаі насельніцтва ў класавым грамадстве.
[Грэч. dēmos.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ры́нуць сов., разг.
1. оста́вить, бро́сить;
усё ры́нулі і пайшлі́ — всё бро́сили и ушли́;
2. перен. хлы́нуть, ри́нуться, бро́ситься;
наро́д ры́нуў на пло́шчу — наро́д хлы́нул (ри́нулся, бро́сился) на пло́щадь;
◊ кі́нуць-р. — бро́сить на произво́л судьбы́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ку́рды, -аў, адз. курд, -а, м.
Народ іранскай моўнай групы, які жыве ў Паўднёва-Заходняй Азіі, краінах Блізкага Усходу і ў Расіі.
|| ж. курдзя́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.
|| прым. ку́рдскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
скалыхну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак.
1. Зварухнуцца, захістацца.
Паверхня вады скалыхнулася.
Калыска скалыхнулася (гайданулася з боку ў бок).
2. перан. Узрушыцца, захвалявацца, прыйсці ў рух.
Бач, ад песні яго скалыхнуўся народ.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
туві́нцы, -аў, адз. -ві́нец, -нца, м.
Народ цюркскай моўнай групы, які складае асноўнае насельніцтва Рэспублікі Тува, што ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.
|| ж. туві́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.
|| прым. туві́нскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)