тры, трох, тром, трыма́, (аб) трох, ліч. кольк.
1. Лік, лічба і колькасць 3.
На т. дні.
2. Тое, што і тройка (у 2 знач.).
За сачыненне атрымаў т.
|| парадк. трэ́ці, -яя, -яе (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
трыльён, -а, мн. -ы, -аў, м.
Лік, які мае выгляд адзінкі з дванаццаццю нулямі ў Расіі, ЗША і некаторых іншых краінах або адзінкі з васямнаццаццю нулямі ў Германіі і іншых краінах Еўропы.
|| парадк. трыльённы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Вайлакі́ ’мяккія валёнкі’. Да войлак ’лямец’. Множны лік пад уплывам валёнкі, боты.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
во́сем, васьмі, Т васьмю, ліч. кольк.
Лік і лічба 8. Да васьмі дадаць два. // Колькасць, якая абазначаецца лічбай 8. Восем рублёў. Восем працэнтаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
восемсо́т, васьмісот, Т васьмюстамі, ліч. кольк.
Лік і лічба 800. Да васьмісот дадаць дзвесце. Напісаць 800. // Колькасць, якая абазначаецца лічбай 800. Восемсот кіламетраў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзялі́масць, ‑і, ж.
1. Здольнасць дзяліцца, распадацца на часткі. Дзялімасць клеткі.
2. Уласцівасць цэлага ліку дзяліцца на другі лік без астачы. Адзнакі дзялімасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лі́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.
1. Разм. Няцотны лік. Гуляць у цот і лішку.
2. Тое, што і лішак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пяцьсо́т, пяцісот, Д пяцістам, Т пяццюстамі, ліч. кольк.
Лік і лічба 500. Пяцьсот падзяліць на два. // Колькасць, якая абазначаецца лічбай 500. Пяцьсот студэнтаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзевятна́ццаць, ‑і, ліч. кольк.
Лік і лічба 19. Дзевятнаццаць памножыць на пяць. // Колькасць, якая абазначаецца лічбай 19. Дзевятнаццаць рублёў. □ Маладому [чалавеку] было год дзевятнаццаць. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паўтара́, м. і н. і паўтары́, ж., ліч.
Лік, колькасць чаго-н., роўная адзінцы з палавінай.
Паўтара года.
Паўтары шклянкі.
Паўтара вядра.
Паўтара сутак.
|| прым. паўтара́чны, -ая, -ае (разм.).
П. ложак (па шырыні сярэдні паміж двухспальным і аднаспальным).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)