закладны́ в разн. знач. закладно́й; (относящийся к залогу — ещё) зало́говый;

з. ка́мень — закладно́й ка́мень;

~на́я ра́ма — закладна́я ра́ма;

~на́я квіта́нцыя — закладна́я (зало́говая) квита́нция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карбу́нкул, -а і -у, мн. -ы, -аў, м.

1. -а. Гнойнае запаленне скуры і падскурнай клятчаткі.

2. -у. Каштоўны камень чырвонага колеру; чырвоны гранат (уст.).

|| прым. карбункулёзны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аквамары́н, ‑у, м.

Каштоўны камень сінявата-зялёнай або блакітнай афарбоўкі, разнавіднасць берылу.

[Ад лац. aqua marina — марская вада.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ге́ма, ‑ы, ж.

Каштоўны камень з выразаным на ім надпісам або малюнкам.

[Лац. gemma.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ззеляне́лы, ‑ая, ‑ае.

Які ззелянеў; пазелянелы. Ззелянелы твар. Ззелянелы ад моху камень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лежа́чий ляжа́чы;

лежа́чее положе́ние ляжа́чае стано́вішча;

◊

под лежа́чий ка́мень вода́ не течёт посл. пад ляжа́чы ка́мень вада́ не цячэ́;

лежа́чего не бьют посл. ляжа́чага не б’юць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кашто́ўны це́нный; драгоце́нный;

~ныя я́касці — це́нные (драгоце́нные) ка́чества;

к. ка́мень — драгоце́нный ка́мень;

~ныя вы́капні — це́нные ископа́емые;

○ ~ныя папе́ры — це́нные бума́ги;

~ныя мета́лы — драгоце́нные мета́ллы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штурхну́ць сов., в разн. знач. толкну́ть; пнуть;

ш. ка́мень — толкну́ть ка́мень;

ш. ло́кцем — толкну́ть ло́ктем;

ш. спра́ву — толкну́ть де́ло;

ш. ядро́ — спорт. толкну́ть ядро́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адшпурну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што.

Разм. Адкінуць, шпурнуўшы. Адшпурнуць камень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аліві́н, ‑у, м.

Сілікат магнію і жалеза; паўкаштоўны камень зеленаватага колеру розных адценняў.

[Ад лац. oliva — масліна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)