цыга́нскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да цыганоў, які належыць ім. Цыганская мова. □ Збоку ўсё было падобна на вялікі цыганскі табар. Лынькоў.

2. Такі, як у цыганоў. Цыганская натура. Цыганскае жыццё. □ Каранасты, з густой цыганскай чупрынай, Алёша меў падабенства да бацькі. Дуброўскі.

•••

Цыганскі дождж гл. дождж.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паімжэ́ць, ‑жыць; зак.

Тое, што і паімжыць. Дождж паімжэў і перастаў. Зашапацела лісце — трывожна, бы нават пагрозліва. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павымо́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Вымачыць усё, многае або ўсіх, многіх. Павымочваць лён. Павымочваў людзей дождж.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лапаткі́, ‑ая, ‑ое.

Разм. Тое, што і лапатлівы. Лапаткая жанчына. □ Шапацеў і гаманіў рэдкі, але лапаткі дождж. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выга́рышча, ‑а, н.

Выгаралае месца ў лесе, на балоце; пажарышча. Дождж абмые выгарышча — трава пойдзе маладая расці. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́ня, -і, мн. -і, -яў, ж.

1. Драпежная птушка сямейства ястрабіных, якая жыве на балотах, сырых лугах, крык якой нагадвае слова «піць»; сарыч, канюк.

Плачуць кані над балотам, просяць піць.

2. Назва кнігаўкі ў некаторых мясцовасцях Беларусі (разм.).

Енчыць, як к. на дождж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

засяка́ць ​1, ‑аго, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да засячы ​1.

2. Пападаць, коса падаючы, секучы (пра дождж). Трэба заўважыць, што гуменныя шчыліны аднак пакідалі з такім меркаваннем, каб не засякаў дождж, а зімою вецер не наганяў снегу. Колас.

засяка́ць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да засячы ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падо́бна,

1. Прысл. да падобны.

2. у знач. вык. Нагадвае; як быццам. Падобна было, што збіралася на дождж. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сыпану́цца, ‑нецца; зак. і аднакр.

Разм. Тое, што і сыпнуцца. Драбнюткае лісце, як жоўты дождж, сыпанулася з дрэва. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Міжэ́нь ’маленькі дождж’ (паўд.-усх., КЭС). Да мжэнь, імжа́ 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)