выка́знік, -а, м.

1. У граматыцы: галоўны член сказа, які абазначае дзеянне ці стан прадмета, выражанага дзейнікам.

2. Тое, што і выразнік.

Францішак Багушэвіч — в. думак і спадзяванняў простага народа.

|| прым. выка́знікавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фарысе́й, -я, мн. -і, -яў, м.

1. У Старажытнай Іўдзеі: член іўдзейскай секты, што вызначалася рэлігійным фанатызмам і дагматызмам.

2. перан. Крывадушны чалавек, ханжа.

|| ж. фарысе́йка, -і, ДМ -се́йцы, мн. -і, -се́ек.

|| прым. фарысе́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

парламента́рый, ‑я, м.

Член парламента. Камуністычныя парламентарыі Францыі і Бельгіі прыслалі ўраду Пілсудскага свой пратэст супраць расправы над Грамадой. Ліс.

[Ням. Parlamentarier.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

партмі́німум, ‑у, м.

Мінімум палітычных ведаў, якія павінен быў засвоіць кожны член Камуністычнай партыі Савецкага Саюза. (Назва выйшла з ужытку.)

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дамініён, ‑а, м.

Тэрмін, якім да 1947 абазначаліся былыя калоніі Брытанскай імперыі, што атрымалі права на самакіраванне (заменены тэрмінам «член Садружнасці»).

[Англ. dominion.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзе́йнік, ‑а, м.

Галоўны член сказа, граматычна не залежны ад іншых членаў, характарыстыка якога (дзеянне, стан, уласцівасць, якасць) даецца ў выказніку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дружы́ннік, ‑а, м.

Член дружыны. Дружыннікі мужна абаранялі Прэсню. «Беларусь». Камсамольцы-дружыннікі адабралі зброю, скруцілі забіяку і перадалі ў міліцыю. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кангрэсме́н, ‑а, м.

Член кангрэсу (у 2 знач.). Сытай і задаволенай бачылі мы афіцыйную Амерыку, прадстаўнікоў чыноўнага свету, .. сенатараў, кангрэсменаў. Лынькоў.

[Англ. congressman.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карбана́рый, ‑я, м.

Член тайнага таварыства, заснаванага ў Італіі ў пачатку 19 ст. для барацьбы супраць чужаземнага прыгнёту, за ўз’яднанне Італіі.

[Іт. carbonaro.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спарта́кавец, ‑каўца, м.

1. Гіст. Член германскага рэвалюцыйная рабочага Саюза Спартака, на аснове якога вырасла Камуністычная партыя Германіі.

2. гл. спартакаўцы.

[Ад імя Спартака, правадыра і арганізатара паўстання рабоў у Старажытным Рыме.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)