мі́на¹, -ы, мн. -ы, мін, ж.

1. Снарад з выбуховым рэчывам, які закладаецца ў зямлю, пад ваду і інш.

Падарвацца на міне.

2. Снарад мінамёта.

3. Тое, што і тарпеда.

|| прым. мі́нны, -ая, -ае.

Міннае поле.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зане́сціся, -нясу́ся, -нясе́шся, -нясе́цца; -нясёмся, -несяце́ся, -нясу́цца; занёсся, -не́слася; -нясі́ся; зак.

1. Далёка заехаць, заляцець, забегчы.

Коні занесліся ў чыстае поле.

2. Далёка зайсці ў думках, марах.

З. думкамі ў далёкія краіны.

|| незак. зано́сіцца, -но́шуся, -но́сішся, -но́сіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

світа́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Час перад усходам сонца; самы пачатак раніцы.

Выгнаць карову ў поле на світанні.

2. перан. Ранні перыяд, пачатак чаго-н.

С. майго юнацтва.

|| прым. світа́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

касмадро́мны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да касмадрома. Касмадромнае поле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбаранава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., што.

Апрацаваць, разрыхліць бараною (поле).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэ́пны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рэпы. Рэпнае поле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скато́ма, ‑ы, ж.

Захворванне вачэй, пры якім звужаецца поле зроку.

[Грэч. skótos — цемната.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

я́лавінны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ялавіны. Ялавіннае поле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патэнцыя́л, -у, м.

1. Фізічная велічыня, што характарызуе сілавое поле ў дадзеным пункце (спец.).

2. перан. Ступень магутнасці ў якіх-н. адносінах, сукупнасць сродкаў, неабходных для чаго-н. (кніжн.).

Ваенны п. (рэсурсы для вядзення вайны). Эканамічны п. краіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

капарну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што.

Абл. Капнуць. «А што, каб гэтай гразі нацягаць на поле, — думаў, ходзячы тут, Лабановіч. — Поле ж пустое: капарні нагою — і жоўтага пяску дастанеш». Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)