ге́рбавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да герба. Гербавы знак. // З малюнкам герба. Гербавая пячатка. Гербавая папера.

•••

Гербавы збор гл. збор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разліне́ены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад разлінеіць.

2. у знач. прым. На якім праведзены лініі. Разлінееная папера. Разлінеены сшытак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

транспара́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Ліст з чорнымі лініямі, які падкладаецца пад нелінееную паперу, каб пры пісьме былі роўныя радкі.

2. Нацягнутая на раму тканіна або папера з якім-н. тэкстам ці малюнкам.

Святочныя транспаранты.

|| прым. транспара́нтны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пергамі́н, ‑у, м.

1. Ізаляцыйны рулонны матэрыял з тонкага кардону, насычанага нафтавымі бітумамі.

2. Тонкая трывалая папера для вырабу натуральнай папяровай калькі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таршо́н, ‑у, м.

1. Баваўняная тканіна з рэдкім перапляценнем нітак, звычайна клятчастая.

2. Папера з шурпатай паверхняй, якая нагадвае перапляценне гэтай тканіны.

[Фр. torchon.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчыгры́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шчыгрыну. Шчыгрынавая вытворчасць. Шчыгрынавы завод. // Зроблены са шчыгрыну. Шчыгрынавы пераплёт. // Падобны на шчыгрын. Шчыгрынавая папера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ге́рбавы ге́рбовый;

г. знак — ге́рбовый знак;

○ ~вая папе́ра — ге́рбовая бума́га;

г. збор — ге́рбовый сбор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бібу́ла, ‑ы, ж.

1. Порыстая папера, якая мае асаблівасць убіраць і прапускаць вадкасць; прамакатка.

2. Тонкая белая або каляровая папера, прызначаная для ўпрыгожвання або ўпакоўкі чаго‑н. З трох бакоў.. [ліхтар] аблеплены бібулаю і толькі чацвёрты бок свеціцца. Барашка.

3. Разм. Нелегальнае выданне. [Надзорца] разгарнуў паперку і, зірнуўшы ў яе, задаволена заскрыпеў: — А вось яно што, камуністычная бібула! Машара.

[Лац. bibulus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прамака́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Разм. Прамакальная папера. Але, пакуль адшукаў прамакатку, пляма ператварылася ўжо ў добрую лужыну. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дакуме́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Дзелавая папера, што пацвярджае права на што-н.

Апраўдальны д.

Д. аб адукацыі.

2. Пасведчанне, што пацвярджае асобу прад’яўніка.

Праверка дакументаў.

3. Пісьмовыя помнікі, якія сведчаць пра гістарычныя падзеі.

Старажытнабеларускія граматы — гістарычныя дакументы.

Архіўныя дакументы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)