Verbum

умя́ціна, -ы, мн. -ы, -цін, ж.

Умятае, уціснутае месца.

У. на самавары.

праве́с, -у, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Правіслае месца ў чым-н.

не́марач, -ы, ж. (разм.).

Глухое месца; цемра.

Такая н., хоць вока выкалі.

гумні́шча, -а, мн. -ы, -аў, н. (разм.).

Месца, на якім было гумно.

станаві́шча, -а, мн. -ы, -аў, н.

Месца часовага размяшчэння, стаянкі.

С. вандроўнікаў.

такаві́шча, -а, мн. -ы, -ві́шч і -аў, н.

Месца, дзе такуюць птушкі.

па́сека, -і, ДМ -сецы, мн. -і, -сек, ж.

1. Высечаная дзялянка лесу; месца, дзе высечаны лес.

Раскарчоўваць пасеку.

2. Месца, дзе размешчаны вуллі з пчоламі і спецыяльныя будынкі.

|| прым. па́сечны, -ая, -ае.

ле́жбішча, -а, мн. -ы, -ішч і -аў, н.

1. Месца на сушы, дзе ляжаць гуртамі некаторыя марскія жывёлы.

Л. марскіх коцікаў.

2. Месца, дзе ляжыць, хаваецца звер.

3. Лежыва.

|| прым. ле́жбішчны, -ая, -ае.

тайні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Месца для хавання чаго-н.

Хаваць пісталет у тайніку.

2. перан. Самае запаветнае, патаемнае месца чаго-н.

У тайніках душы.

|| прым. тайніко́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).

ко́лішні, -яя, -яе.

Які быў, меў месца ў мінулым.

Колішнія сустрэчы з аднакласнікамі.