трохвале́нтны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які здольны звязаць тры атамы вадароду. Трохвалентная група элементаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэалі́ты, ‑аў; адз. цэаліт, ‑у, М ‑ліце, м.

Група мінералаў з класа сілікатаў.

[Ад грэч. zéō — кіплю і líthos — камень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гурто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

1. гл. гурт.

2. Група людзей з агульнымі інтарэсамі, якія аб’ядналіся для сумеснай дзейнасці, сумесных заняткаў.

Драматычны г.

|| прым. гуртко́вы, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лао́сцы, -аў, адз. лао́сец, -сца, м.

Група народаў, якія складаюць асноўнае насельніцтва Лаоса і часткова Тайланда.

|| ж. лао́ска, -і, ДМ лао́сцы, мн. -і, -сак.

|| прым. лао́скі, -ая, -ае.

Лаоская мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каго́рта, -ы, ДМ -рце, мн. -ы, -го́рт і -аў, ж.

1. Атрад войска ў Старажытным Рыме, дзясятая частка легіёна.

2. перан. Група людзей, згуртаваная агульнымі мэтамі, ідэямі.

Непераможная к. аднадумцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

медыя́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які знаходзіцца ў сярэдзіне чаго‑н.; пасярэдні. Медыяльная група мышцаў.

[Ад лац. medialis — які знаходзіцца пасярэдзіне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малако́лькасны, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з невялікай колькасці якіх‑н. адзінак; нешматлікі. Малаколькасная група.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гурт, -а́ і -у, М -рце, мн. гурты́, -о́ў, м.

1. -у. Група людзей, натоўп.

Г. вучняў.

2. -у. Статак буйной рагатай жывёлы, авечак і пад.

На лузе г. авечак.

3. у знач. прысл. гу́ртам. Разам, сумесна; натоўпам.

Цягнуць г. воз.

Ісці г.

Бегчы г.

4. -а́. Група (у 2 знач.), якая выконвае поп- або рок-музыку.

Вядомы г.

|| памянш. гурто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м. (да 1 і 2 знач.).

|| прым. гуртавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дво́йка, -і, ДМ дво́йцы, мн. -і, дво́ек, ж.

1. Лічба

2.

2. Група з двух чалавек або двух аднародных прадметаў.

3. Нездавальняючая школьная адзнака.

4. Назва чаго-н., абазначанага лічбай 2.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Капэ́ля ’група музыкантаў’ (Ант. бел. нар. песні) (гл. папярэдняе).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)