ку́брык, ‑а, м.

1. Жыллёвае памяшканне на караблі для каманды. У прасоленай матроскай форме Маракі ў кубрыкі вяртаюцца. Лукша.

2. Ніжняя палуба на вялікім парусным караблі.

[Гал. kóebrug.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заво́зны, ‑ая, ‑ае.

1. Завезены адкуль‑н.; прывазны. Завознае насенне.

2. Які мае адносіны да завозу (у 2 знач.); з вялікім завозам. Завозны дзень на млыне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Лаба́сіна ’лоб’ (Нар. лекс.), да лобі. Утворана пры дапамозе экспрэсіўнага суф. ‑ас (параўн. Сцяцко, Афікс. наз., 195), пашыранага ‑ін‑сі. Параўн. укр. лобас ’з вялікім ілбом’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ба́цюшка, ‑і, м.

Разм. Поп. Высокі бацюшка ў блішчастай расе, з вялікім крыжам на грудзях і рыжай, шырокай, як плаха, барадою трымаў за руку свайго сынка. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малатабо́ец, ‑бойца, м.

Рабочы ў кузні, які працуе вялікім ручным молатам. Яшчэ да ўсходу сонца Штодзень прыходжу ў кузню я Падручным ці малатабойцам Папрацаваць у каваля. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

како́ра, ‑ы, ж.

Спец. Ніжняя частка камля хвойнага дрэва разам з перпендыкулярным да яго вялікім коранем, якая выкарыстоўваецца для будаўніцтва барак. // Наогул вывернутае з коранем дрэва; карчага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

за́мчышча, ‑а, н.

Месца, дзе стаяў замак. На вялікім замчышчы, дзе калісьці стаяў сярэдневяковы замак, узвышаюцца дзве напаўразбураныя высокія вежы, ад якіх дыхае сівой мінуўшчынай. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыла́ты, ‑ая, ‑ае.

1. З доўгім рылам (у 2 знач.). Рылатая бутэлька.

2. З вялікім рылам (пра жывёл). Рылаты кабан.

3. Груб. З тоўстым тварам. Рылаты чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вы́дыбаць ’вылезці, выбрацца адкуль-небудзь’ (КТС), вы́дзыбаць ’выцягнуць з цяжкасцю з непрыемнага становішча’ (Нас.), вы́дзыбацца ’выцягнуцца, вырасці вялікім’ (Янк. II). Рус. выдыба́ць ’вылязаць, выкарасквацца аднекуль’. Ад дыбаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сцяблі́сты, ‑ая, ‑ае.

З вялікім сцяблом або вялікай колькасцю сцёблаў. [Лён] доўга стаяў там на покуці — высокі, сцяблісты, жоўты, як воск, .. і, здавалася, свяціўся, выхваляючыся руплівасцю чалавечых рук. Палтаран.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)