некаранава́ны, ‑ая, ‑ае.

Які афіцыйна не мае ўлады, але валодае ёю фактычна. Некаранаваныя правіцелі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фільдэпе́рс, ‑у, м.

Шаўкавістая пража, падобная да фільдэкосу, але лепш апрацаваная; фільдэкос вышэйшага гатунку.

[Ад фр. fil de Perse — персідская нітка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

халеры́на, ‑ы, ж.

Уст. Захворванне страўніка, якое сваімі сімптомамі нагадвае халеру, але менш небяспечнае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прамахну́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся; зак.

1. Не трапіць у цэль (страляючы, кідаючы і пад.). Баярскі стрэліў у машыніста, але прамахнуўся. Гурскі. [Іна] кінула.. [Асташонку] скамечаную кашулю, але прамахнулася, і адзежына ўпала ў ваду. Ваданосаў. [Алесь], мусіць, хацеў ударыць па галаве, але з гарачкі прамахнуўся і моцна выцяў трактарыста па плячы. Адамчык.

2. перан. Зрабіць промах, памыліцца. Шугай узяў Язэпа пад руку, адвёў убок. У яго позірку Язэп убачыў нейкую трывогу. — Прамахнуліся мы, таварыш Каліна, — сказаў ён, — але цяпер адступаць няма куды. Асіпенка. Мужчына, убачыўшы, што не прамахнуўся, павёўшы з .. [Алаізай] гутарку ў такім тоне, таксама засмяяўся. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ігы́ ’так’ (брэсц., Нар. лексіка, 77), ’ага, але’ (стаўб., Нар. лексіка, 158; Мат. Маг.), рус. дан. иги́ ’але’, варонеж. игы́ ’але, добра, так’, укр. ігі́ ’цьфу’. З і‑гы, дзе і (гл. І 2) выступае ў функцыі выклічніка, гы < га (гл.) пад уплывам пачатковага і‑. Гл. ага.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

амо́нім, ‑а, м.

Слова, якое гучыць аднолькава з іншым словам, але адрозніваецца ад апошняга значэннем.

[Грэч. homos — аднолькавы і onyma — імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

афіцыёзны, ‑ая, ‑ае.

Які фармальна не звязаны з урадам, але на справе праводзіць яго погляды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каталіза́тар, ‑а, м.

Рэчыва, якое паскарае або запавольвае ход хімічнай рэакцыі, але само застаецца нязменным.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непараўна́льна, прысл.

Значна, у шмат разоў. Нялёгка сказаць: усынавіць [Уладзіка], але непараўнальна цяжэй зрабіць гэта. Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суплетыві́зм, ‑а, м.

Формаўтварэнне слоў, цесна звязаных адзінствам лексічнага значэння, але з рознай марфалагічнай структурай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)