Verbum

індывідуалі́зм, -у, м.

1. Імкненне да яркага праяўлення незалежнасці сваёй асобы, а таксама паводзіны, у якіх праяўляецца гэта імкненне.

2. Маральны прынцып, які ставіць інтарэсы адной асобы вышэй за інтарэсы грамадства.

|| прым. індывідуалісты́чны, -ая, -ае.

бале́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Аматар спорту, а таксама чалавек, які клапоціцца аб чым-н., перажывае за каго-, што-н.

Заўзяты б. футбола.

|| ж. бале́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. бале́льшчыцкі, -ая, -ае.

барахло́, -а́, н., зб. (разм.).

1. Старыя непрыгодныя рэчы, а таксама што-н. дробязнае, нязначнае.

Мяхі з барахлом.

Вырабляць рознае б.

2. перан. Пра каго-, што-н. дрэннае (лаянк.).

Гэта не чалавек, а нейкае б.

ад’ю́нкт, -а, М -кце, мн. -ы, -аў, м.

1. Аспірант вышэйшых ваенна-вучэбных устаноў.

2. У Заходняй Еўропе і дарэвалюцыйнай Расіі: малодшая навуковая пасада ў некаторых навуковых установах, а таксама асоба, якая займае гэту пасаду.

анса́мбль, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Зладжанасць, стройнасць частак адзінага цэлага, а таксама само такое цэлае.

Архітэктурны а.

2. Калектыў, адпаведны склад спевакоў, музыкантаў і пад.

А. песні і танца.

|| прым. анса́мблевы, -ая, -ае.

апа́ла, -ы, ж.

1. У царскай Расіі: няміласць, гнеў цара да каго-н., а таксама кара таму, хто трапіў у няміласць.

Быць у апале.

2. перан. Тое, што і няміласць.

Ён у апале ў кіраўнікоў.

апера́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. Асоба, якая выконвае якія-н. вытворчыя працэсы, аперацыі (назва ўваходзіць таксама ў складаныя словы, напр. гукааператар).

2. Спецыяліст, які робіць здымкі кінакарціны; кінааператар.

|| прым. апера́тарскі, -ая, -ае.

умудры́цца, -ру́ся, -ры́шся, -ры́цца; -ры́мся, -рыце́ся, -ра́цца; зак.

Ухітрыцца зрабіць што-н., а таксама (іран.) ухітрыцца зрабіць што-н. такое, чаго лёгка можна пазбегнуць.

Як ты ўмудрыўся на столькі спазніцца?

|| незак. умудра́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

фельдфе́бель, -я, мн. -і, -яў, м.

У рускай дарэвалюцыйнай і некаторых замежных арміях: званне старшага унтэр-афіцэра ў пяхоце, памочніка камандзіра роты па гаспадарцы, а таксама асоба, якая мае гэта званне.

|| прым. фельдфе́бельскі, -ая, -ае.

філігра́нь, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

1. Мастацкі ювелірны выраб з тонкага кручанага залатога, сярэбранага або іншага дроту, які мае выгляд карункаў.

2. Вадзяны знак на паперы, а таксама папера з такім знакам.