Вы́кшчэны, вы́кшчэнец ’той, які стаў хрысціянінам’ (Нас.). Да выксціць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ве́раванне, ‑я, н.

Рэлігійныя погляды, уяўленні, змест той ці іншай рэлігіі. Рэлігійныя вераванні. Вераванні старажытных славян.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ву́гальшчык, ‑а, м.

1. Работнік вугальнай прамысловасці.

2. Той, хто вырабляе драўняны вугаль. // Рабочы вугальнага склада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дазіметры́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто займаецца вызначэннем узроўню, дозы радыеактыўнага выпрамянення. Дазіметрыст атамнага рэаптара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

значкі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто атрымаў, заслужыў права насіць які‑н. значок. Значкіст ГПА.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўтасто́павец, ‑паўца, м.

Той, хто возіць на аўтамабілі людзей, якія маюць талоны аўтастопа (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ба́цнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Разм. Моцна ўдарыць. Люта — аж заенчыў той — бацнуў наском сабаку. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гаршкале́п, ‑а, м.

Разм. жарт. Ганчар. Я з той пары перакананы, Што гаршкалепы — не багі. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антысаве́тчык, ‑а, м.

Разм. Той, хто варожа адносіцца да савецкага ладу, Савецкага Саюза, займаецца антысавецкай прапагандай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэгаза́тар, ‑а, м.

1. Апарат для дэгазацыі.

2. Той, хто робіць дэгазацыю.

3. Сродак для дэгазацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)