Кві́та ’задавальненне, канец’ (Нас., Шат., Сл. паўн.-зах.). Гл. квіт.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кліку́ш ’злы дух, які кліча ў лесе’ (Нас.). Гл. клікаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кні́каць ’кланяцца прысядаючы’ (Нас.). Рабіць кніксен з ням. knicksen ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ко́лавараты ’вароты ў канцы вёскі’ (Бяльк., Нас. Доп.). Гл. калаварот.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ко́мчыць ’тс’ (Нас., Жд. 2, Жыв. сл.). Гл. комкаць1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Крыш ’крызіс хваробы, знішчэнне касцей, смерць (Нас.). Да крышыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Курве́ль ’распуснік’ (Нас., Шат., Шпіл., Грыг.). Да курва (г Л.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ку́ца ’цяжка, крута’ (Нас.). Да куса (гл.). Гл. таксама куцы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Абго́цаць ’аббегчы, абскакаць, абысці’ (Нас., Бяльк.) да гукапераймальнага гоц‑гоц.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Аднару́чка ’мера напрадзеных нітак’ (Нас., Інстр. III) да аднаруч (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)