ино́й
1. (другой) і́ншы, другі́;
не что иное, как… не што і́ншае, як…;
2. (некоторый) некато́ры; і́ншы; (какой-л.) які́-не́будзь;
в ины́х слу́чаях у некато́рых вы́падках;
3. (при противоположении или перечислении) адзі́н; другі́; і́ншы; той;
ино́му челове́ку жа́рко, ино́му хо́лодно аднаму́ (і́ншаму) чалаве́ку го́рача, а друго́му (а і́ншаму) хо́ладна;
4. сущ. і́ншы, -шага м.; некато́ры, -рага м.; адзі́н, род. аднаго́ м., другі́, -го́га м.; той род. таго́ м.;
тот и́ли ино́й той ці і́ншы;
◊
ино́й раз і́ншы раз;
ины́ми слова́ми іна́кш (іна́чай) ка́жучы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ва́жыўшчык ’той, хто важыць’ (Бяльк.). Да важыць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
галада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.
1. Адчуваць недахоп у ежы на працягу доўгага часу; пастаянна недаядаць.
Хто ўлетку цяньку шукае, той узімку галадае (прыказка).
2. Устрымлівацца ад яды з пэўнай мэтай.
Г. адзін дзень на тыдні.
|| наз. галада́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
драпе́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Драпежная жывёліна.
Лясныя драпежнікі.
2. перан. Драпежны (у 2 знач.) чалавек.
3. перан. Той, хто нажываецца на абрабаванні каго-н., на раскрадванні грамадскага набытку.
|| ж. драпе́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым. драпе́жніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дублёр, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Той, хто дубліруе каго-, што-н.
Д. касманаўта.
2. Акцёр, які замяняе асноўнага выканаўцу ролі.
Артыст-д.
|| ж. дублёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (да 1 знач.).
|| прым. дублёрскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падгало́сак, -ска, мн. -скі, -скаў, м.
1. Голас, які суправаджае асноўны голас у спевах (спец.).
2. перан. Той, хто ўгодліва паўтарае чые-н. словы, думкі (пагард.).
Ажылі паклёпнікі і іх падгалоскі.
|| прым. падгало́сачны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).
Падгалосачнае спяванне.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
разява́ка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ва́цы, Т-ай (-аю), ж., мн. -і, -ва́к (разм.).
1. Той, хто бяздумна, рассеяна прыглядаецца да чаго-н.
Каля вітрыны збіраліся разявакі.
2. Тое, што і разява.
Згубіў грошы, р.!
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
правадні́к¹, -а́, мн. -і, -о́ў, м.
1. Той, хто паказвае дарогу.
Адправіцца ў дарогу з правадніком.
2. Чыгуначны служачы, які суправаджае вагон.
Брыгада праваднікоў.
3. Спецыяліст, які працуе са службовым сабакам.
П. з вышуковым сабакам.
|| ж. правадні́ца, -ы, мн. -ы, -ніц.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
аднапалча́нін, -а, мн. -ча́не і (з ліч. 2, 3, 4) -ча́ніны, -ча́н, м., чый або з кім.
Той, хто служыць або служыў у адным палку з кім-н., таварыш па палку.
|| ж. аднапалча́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
стыпендыя́т, -а, М -я́це, мн. -ы, -аў, м.
1. Навучэнец, які атрымлівае стыпендыю.
2. Той, хто атрымлівае спецыяльную стыпендыю якога-н. фонду за асаблівыя дасягненні ў навуковай дзейнасці.
|| ж. стыпендыя́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
|| прым. стыпендыя́цкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)