Ляндоўка ’твар, пыса’ (КЭС, лаг.). Балтызм. Параўн. літ. landà, lánda, lañdė, lendė̃ ’нара’, ’лаз’, ’ляток у вуллі’. Семантычны перанос: ’нара, яма’ > ’рот’ > ’пыса, твар’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

уму́рзаць сов., разг. изма́зать, испа́чкать;

у. твар — изма́зать (испа́чкать) лицо́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нахму́раны, -ая, -ае.

1. Хмурны, пануры.

Н. твар.

2. перан. Пахмурны, змрочны, цёмны (аб прадметах і з’явах прыроды).

Нахмуранае неба.

|| наз. нахму́ранасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сшэ́рхлы, -ая, -ае.

1. Пасівераны (пра скуру на твары, руках і пад.).

С. твар.

2. Здранцвелы, знямелы, зацёкшы.

Нага сшэрхла.

|| наз. сшэ́рхласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бры́дкі, -ая, -ае.

1. Непрыгожы з выгляду, непрыемны, гадкі.

Б. твар.

Б. настрой.

Б. хлопец.

2. Паганы, ганебны, благі́.

Брыдкія плёткі.

|| наз. бры́дкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зашчаці́нець, ‑ее; зак.

Разм. Зарасці жорсткімі кароткімі валасамі (пра твар). Твар зашчацінеў. Шчокі зашчацінелі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паранджа́, -ы́, ж.

Верхняе жаночае адзенне ў мусульманскіх народаў у выглядзе шырокага халата з густой валасяной сеткай, што закрывае твар, абавязковае нашэнне якога адпавядае нормам ісламу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ажыві́цца сов. оживи́ться;

твар ~ві́ўся — лицо́ оживи́лось;

размо́ва ~ві́лася — разгово́р оживи́лся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

затулі́ць, -улю́, -у́ліш, -у́ліць; -у́лены; зак., каго-што.

Закрыць, засланіць чым-н. або схаваць, захінуць у што-н.

З. твар у каўнер.

|| незак. зату́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зямлі́сты, -ая, -ае.

1. Які змяшчае многа часцінак зямлі (у 4 знач.; спец.).

З. торф.

2. Пра колер твару: шаравата-бледны.

З. твар.

|| наз. зямлі́стасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)