агу́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Вымаўляць «агу». Малы задаволена вадзіў чорнымі гузікамі вачэй, агукаў таксама задаволена нешта сабе пад нос. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

но́сік м.

1. уменьш. (от нос) но́сик;

2. (у чайника и т.п.) но́сик, носо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

носо́к​I м. (уменьш. к нос) насо́к, -ска́ м.; (носик) но́сік, -ка м.; дзю́бка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

затыка́ць I несов., в разн. знач. затыка́ть; (пробкой — ещё) заку́поривать, уку́поривать; см. заткну́ць;

◊ хоць ву́шы (нос) ~ка́й — хоть у́ши (нос) затыка́й

затыка́ць II несов.

1. начина́ть ткать;

2. покрыва́ть тка́ным узо́ром

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тупы́ в разн. знач. тупо́й; (несообразительный — ещё) тупоу́мный;

т. нож — тупо́й нож;

т. нос барка́са — тупо́й нос барка́са;

т. по́гляд — тупо́й взгляд;

т. чалаве́к — тупо́й (тупоу́мный) челове́к;

◊ т. жарт — пло́ская шу́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

утулі́ць сов.

1. спря́тать, уткну́ть;

у. нос у каўне́р — спря́тать нос в воротни́к;

у. твар у паду́шку — уткну́ть лицо́ в поду́шку;

2. втяну́ть;

у. галаву́ ў пле́чы — втяну́ть го́лову в пле́чи

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Кгві́нты ’губы’: «Кгвінты свае надуў», «Спусціў нос на кгвінты» (Нас.). Параўн. квінта (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

неспадзява́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Нечаканае здарэнне, выпадак і пад. І вось я рад, што нікога няма, што малюнак мой будзе зноў неспадзяванкаю для дзядзькі. Брыль. Я ўзбег на высокі ганак і хуценька ўскочыў у расчыненыя сенцы. І аж спыніўся ад неспадаяванкі: як не нос у нос сутыкнуўся з Ленкаю. Сіпакоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уз’ю́шаны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Вельмі разгневаны, раззлаваны; раз’юшаны. У гэты час з’явіўся перад .. [Арцёмам Ісакавічам] уз’юшаны фельдфебель. Злосна тыцкаў яму пад нос бальнічную бярданку. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Морзаць ’смаркаць, уцягваць соплі ў нос’ (Нас.). Відавочна, з mъrdati (параўн. ст.-чэш. mrdati ’рухаць, варушыць’, польск. merdać, myrdać ’віляць, махаць, хістацца’, балг. мъ́рдам ’ківаць, махаць, люляць, мръ́ннъ ’варушыць, рухаць’, серб.-харв. мр̏днути ’зрушыць’, славен. meȓdati ’моршчыць нос’, mȓdati ’рухацца туды-сюды’) пад уплывам лексемы морзы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)