падле́ссе, ‑я, н.

1. Участак зямлі, які прымыкае да лесу.

2. Тое, што і падлесак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намежава́ць, ‑мяжую, ‑мяжуеш, ‑мяжуе; зак., чаго.

Размежаваць у нейкай колькасці (зямлю, участкі лесу і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

банітэ́т, ‑у, М ‑тэце, м.

Спец. Паказчык прадукцыйнасці лесу, які залежыць ад умоў яго вырастання.

[Лац. bonitas — дабраякаснасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лесазаво́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Завод, на якім адбываецца пачатковая апрацоўка лесу (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лесакамбіна́т, ‑а, М ‑наце, м.

Камбінат па нарыхтоўцы і пачатковай апрацоўцы лесу (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лесанарыхто́ўкі, ‑товак; адз. лесанарыхтоўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы, ж.

Дзяржаўная нарыхтоўка лесу (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́тралеваць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., што.

Вывезці драўніну з лесу да дарогі. Вытралеваць бярвенні трактарам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыляга́ць (да чаго і без дап.) несов., в разн. знач. прилега́ть (к чему и без доп.);

суке́нка ~га́е да це́ла — пла́тье прилега́ет к те́лу;

по́ле ~га́е да ле́су — по́ле прилега́ет к ле́су

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Кі́рган ’шматок пашы ці сенажаці, ці лесу сярод палёў’ (Нар. лекс.). Да курган (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нялю́дскі, -ая, -ае.

1. Не ўласцівы чалавеку, не характэрны для чалавека.

З лесу даносіўся страшэнны н. крык.

2. Які перавышае чалавечыя магчымасці, сілы, моцны па ступені праяўлення.

Многім давялося перанесці нялюдскія пакуты.

3. Антыгуманны, бесчалавечны; ганебны.

Нялюдская вайна.

4. Дрэнны, кепскі (разм.).

Нялюдская дарога.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)