тыгр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Буйная драпежная млекакормячая жывёліна сямейства кашэчых з паласатай шкурай.

|| прым. ты́гравы, -ая, -ае і тыгры́ны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

меду́за, ‑ы, ж.

Марская жывёліна са студзяністым целам і шчупальцамі.

[Грэч. Medusa.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паласку́н, ‑а, м.

Драпежная млекакормячая жывёліна роду янотаў; звычайны янот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крыла́н, ‑а, м.

Млекакормячая жывёліна атрада рукакрылых, якая корміцца пладамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

куто́ра, ‑ы, ж.

Невялічкая насякомаедная жывёліна сямейства землярыек; вадзяная землярыйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ману́л, ‑а, м.

Драпежная жывёліна сямейства кашэчых з каштоўным футрам.

[Манг. мануул.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мастадо́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Вялізная вымерлая жывёліна, продак слана.

[Ад грэч. mastós — сасок і odús — зуб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усёе́дны, ‑ая, ‑ае.

Які ўжывае самую разнастайную ежу. Усёедная жывёліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фінва́л, ‑а, м.

Буйная марская млекакормячая жывёліна падатрада бяззубых кітоў.

[Англ. finwhale.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

часно́чніца, ‑ы, ж.

Земнаводная жывёліна, падобная да рапухі ці жабы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)