мастадо́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Вялізная вымерлая жывёліна, продак слана.

[Ад грэч. mastós — сасок і odús — зуб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)