пае́хаць, -е́ду, -е́дзеш, -е́дзе; -е́дзем, -е́дзеце, -е́дуць; -е́дзь; зак.

1. Накіравацца ў дарогу на чым-н.

П. па дровы.

П. у госці.

2. перан. Зрушыўшыся, саслізнуць, пасунуцца (разм.).

Нага не ўтрымалася і паехала.

3. Пачаць рабіць што-н., гаварыць што-н. (разм., неадабр.).

Ад яго чакалі тоста, а ён паехаў зусім не туды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

знату́жыцца, ‑жуся, ‑жышся, ‑жыцца; зак.

Разм. Надарвацца, падарвацца. — Той жа завідушчы, Ахрэм, у дровы ездзіў. Дык такі воз наваліў .., а конь гарачы, то знатужыўся. Вока стала кр[оўю] налівацца. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лучко́вы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Падобны да лука па сваёй будове, выгляду (пра інструменты). Адам рэзаў у хлеўчуку дровы. Прывітаўшыся, Мікола падхапіў канец лучковай пілы і моўчкі пачаў дапамагаць. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пратле́ць, ‑ее; зак.

1. Паддацца тленню, прагнісці. Тканіна ад сырасці пратлела.

2. Тлеючы, зусім, да канца згарэць. Дровы ў печы пратлелі.

3. Прабыць які‑н. час у стане тлення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цяле́ж, целяжа, м.

Абл. Кароткае і тоўстае бервяно з камля. — Не ведаеш хіба, як у нас дровы возяць, па-шляхецку? На сабе. Высеча цялеж, — на плечы і панёс. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пагрэ́дзінь ’месца на печы каля сцяны, дзе сушаць дровы’ (Сл. ПЗБ). З літ. pagrėdinys ’тс’ (Лаўчутэ, Балтызмы, 70 там жа і інш. літ-ра).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дапалі́ць сов.

1. (у чым) дотопи́ть (что);

д. у пе́чы — дотопи́ть печь;

2. доже́чь;

д. дро́вы — доже́чь дрова́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падпалі́ць сов.

1. подже́чь;

п. дро́вы — подже́чь дрова́;

2. затопи́ть, растопи́ть, подтопи́ть;

п. печ — затопи́ть (растопи́ть, подтопи́ть) печь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перанасі́ць сов., в разн. знач. переноси́ть;

п. усе́ дро́вы — переноси́ть все дрова́;

п. дзіця́ — (о беременной) переноси́ть ребёнка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Махля́к ’намоклыя дровы’ (воран., Сл. ПЗБ). Паводле Грынавяцкене (там жа, 3, 15), з літ. maklė́kas ’вымаклае палена’. Аб пераходзе к > х гл. Карскі, 1, 373.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)