Раза́нік (реза́нік) ’звараная неабіраная перарэзаная напалам бульба’ (жытк., Нар. словатв.), рэ́занік, рэза́нікі ’тс’ (ТС). Утворана ад рэ́заць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Саўсе́ня ’тоўчаная бульба з цыбуляй’ (смарг., Сл. ПЗБ). Паводле аўтараў слоўніка (4, 374), з літ. sausiẽne ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лы́сікі ’бульба ў мундзірах, носік якой зразаюць, каб зайшла соль у бульбу пры гатаванні’ (Ян.). Да лы́сіць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ра́бчыкі ’бульба, зрэзаная з аднаго боку, каб заходзіла соль’ (Ян.). Другасна збліжана з рабы́ (гл.) з няяснай матывацыяй.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дапа́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.
1. Скончыць парыцца (у 1 знач.); сварыцца. Бульба дапарылася.
2. Скончыць парыцца (у 3 знач.); папарыцца (у лазні).
3. Доўга парачыся (у лазні), дайсці да непрыемных вынікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абіра́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад абіраць (у 1 знач.).
2. у знач. прым. Ачышчаны ад лушпін. Абіраная бульба.
3. у знач. прым. Зняты з дрэва (пра садавіну). Абіраныя яблыкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кусці́цца, ‑ціцца; незак.
Расці кустом, разгаліноўвацца ў выглядзе куста. Там расце лён-даўгунец, каласіцца высокае жыта, кусціцца кармавая бульба. Пестрак. Будуць свежым лісцем шалясцець бярозы, Будзе рунь кусціцца пышна па вясне! Васілёк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паса́дачны в разн. знач. поса́дочный;
~ная пляцо́ўка — ав. поса́дочная площа́дка;
~ная бу́льба — поса́дочный карто́фель;
~ныя машы́ны — с.-х. поса́дочные маши́ны
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Пасалёнка ’бульба, звараная палавінкамі’ (ветк., Мат. Гом.). Да пасолены < саліць < соль (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко, Афікс. наз., 47.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сэ́хля ’печаная бульба’ (Бяльк.). Няясна; магчыма, экспрэсіўнае ўтварэнне ад сохнуць (< *сохля?), параўн. сэ́плі ’соплі; ледзяшы’ (Сл. ПЗБ), верагодна, экспрэсіўнае.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)