бу́льба, -ы, ж.
1. Аднагадовая агародная расліна сямейства паслёнавых з падземнымі клубнямі.
2. Клубні гэтай расліны, якія выкарыстоўваюцца як харч, корм і сыравіна.
Найлепшая ежа — б. з селядцом.
3. Назва беларускага народнага танца.
◊
Бульба ў мундзірах — звараная ці спечаная з лупінамі бульба.
|| прым. бульбяны́, -а́я, -о́е (да 1 і 2 знач.).
Б. крухмал.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
бу́льба ж.
1. карто́фель м., карто́шка;
б. ў мундзі́рах — карто́фель (карто́шка) в мунди́ре;
2. (танец) бу́льба
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
бу́льба, ‑ы, ж.
1. Аднагадовая агародная расліна сямейства паслёнавых. Адганяць бульбу. □ [Лабановіч] радаваўся, калі бачыў шнуры добрай збажыны ці бульбы. Колас.
2. зб. Падземныя клубні гэтай расліны, якія выкарыстоўваюцца як харч, корм і сыравіна. Абіраць бульбу. Капаць бульбу. Кармавая бульба. Насенная бульба. Сопкая бульба. // Страва, прыгатаваная з клубняў гэтай расліны. Маладзіца выняла з печкі чыгунок і паставіла на стол. Запахла бульбай. Мележ.
3. Назва беларускага народнага танца. Дружна будзем на сцэне «Бульбу» мы танцаваць. Нядзведскі.
•••
Бульба ў мундзірах — звараная з лупінамі бульба. Раніцай Якавіха высыпала на стол чыгун-вядзёрнік бульбы ў мундзірах, налівала міску малака — садзіцеся і ешце. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бу́льба ж Kartóffel f -, -n;
стало́вая бу́льба Spéisekartoffeln pl;
ра́нняя бу́льба Frühkartoffeln pl;
сма́жаная бу́льба Brátkartoffeln pl;
бу́льба ў лупі́нах Péllkartoffeln pl
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
бу́льба
(польск. bulba, ад ням. Bolle = клубень, цыбуліна або лац. bulbus = цыбуліна)
1) агародная расліна сям. паслёнавых;
2) падземныя клубні гэтай расліны, якія выкарыстоўваюцца як харч, корм і сыравіна.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Бу́льба, таксама бу́льма (Шат., Жд.) > бу́льва (Федар., 1). Рус. дыял. бу́льба, бу́ньба, укр. бу́льба, бу́льва. Запазычанне з зах.-слав. моў: польск. bulba, bulwa, чэш. bulva (а гэта з ням. Bolle ’клубень, цыбуліна’ або з лац. bulbus). Бернекер, 100; Рыхардт, Poln., 38; Кюнэ, Poln., 47; Рудніцкі, 252; Фасмер, 1, 240; Маеўскі, PF, 4, 646. Параўн. і Шанскі, 1, Б, 223.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бульба...
Першая састаўная частка складаных слоў са знач. бульба, напр.: бульбанарыхтоўка, бульбасховішча, бульбасарціроўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
бульба...,
Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «бульба», напрыклад: бульбакапалка, бульбасаджалка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
карто́шка разг. бу́льба, -бы ж.;
нос карто́шкой нос бу́льбінай (як бу́льба).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
бульбя́нішча, -а, н.
Поле, на якім расла бульба.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)