двухты́сячны, ‑ая, ‑ае.

1. Ліч. парадк. да дзве тысячы. Двухтысячны нумар.

2. Які складаецца з дзвюх тысяч якіх‑н. адзінак. Двухтысячны атрад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загараджа́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць загародай ад чаго‑н., перашкодай чаму‑н. Загараджальны агонь. Загараджальны атрад. □ Над горадам віселі загараджальныя аэрастаты. Сяргейчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зашэ́рхлы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які зашэрх; зацвярдзелы. На прадвесні, калі пад нагамі ўночы хрупасцеў зашэрхлы снег, Жэня правяла .. [Зыбіна] у партызанскі атрад. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дружы́на, -ы, мн. -ы, -жы́н, ж.

1. Узброены атрад пры князі ў Старажытнай Русі.

Княжацкая д.

2. Добраахвотнае аб’яднанне людзей, створанае з якой-н. мэтай.

Піянерская д.

Пажарная д.

○

Народная дружына — добраахвотная арганізацыя ў СССР, якая дапамагала міліцыі ў ахове грамадскага парадку.

|| прым. дружы́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

партиза́нский прям., перен. партыза́нскі;

партиза́нский отря́д партыза́нскі атра́д;

ма́ссовое партиза́нское движе́ние ма́савы партыза́нскі рух;

партиза́нская война́ партыза́нская вайна́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даўгакры́лы, ‑ая, ‑ае.

1. З доўгімі крыламі. Даўгакрылы стрыж.

2. у знач. наз. даўгакры́лыя, ‑ых. Атрад птушак, да якога адносяцца стрыжы і канібры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амёбападо́бны, ‑ая, ‑ае.

1. Які падобны на амёбу, нагадвае амёбу.

2. у знач. наз. амёбападо́бныя, ‑ых. Атрад прасцейшых жывёл, да якога належаць амёбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папо́ўніцца, ‑ніцца; зак.

Стаць больш поўным ад дабаўлення чаго‑н.; павялічыцца. Неўзабаве атрад напоўніўся новымі байцамі. Залескі. Вучэбныя майстэрні папоўніліся новым абсталяваннем. «Весці».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

траскападо́бны, ‑ая, ‑ае.

1. Падобны на трэску.

2. у знач. наз. траскападо́бныя, ‑ых. Атрад касцістых рыб, да якога адносяцца траска, мерлуза і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ро́тман ’старшы над плытнікамі, які падае каманды таркавым, адказны за плытагонаў і стан плытоў’ (гродз., Нар. сл.; маст., Нар. лекс.; Скарбы). З польск. rotman, часцей retman ’тс’, якія з ням. Rotte ’рад’, ’натоўп’, ’банда, шайка’, ’атрад’ і mann ’чалавек’, ’мужчына’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)