Verbum

гідралака́тар, ‑а, м.

Спец. Гідраакустычная станцыя (прыбор) для вызначэння месцазнаходжання падводных аб’ектаў пры дапамозе гукавых сігналаў.

[Ад грэч. hýdōr — вада і лац. loco — размяшчаю.]

гліса́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Спец. Траекторыя, па якой зніжаецца авіяцыйны лятальны апарат пры пасадцы.

[Фр. gilssade — слізганне.]

грэ́йдэрны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да грэйдэра. Грэйдэрны адвал. // Зроблены пры дапамозе грэйдэра. Грэйдэрная дарога.

атупля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак.

Пры дапамозе пэўнага ўздзеяння на разумовыя здольнасці чалавека прыводзіць да атупення.

аўтакра́тыя, ‑і, ж.

Кніжн. Форма кіравання, пры якой адной высокапастаўленай асобе належыць неабмежаваная ўлада; самадзяржаўе, манархія.

[Грэч. autokrateia.]

аэрадына́міка, ‑і, ДМ ‑міцы, ж.

Навука аб супраціўленні паветра і газаў пры руху розных цел.

[Ад грэч. aēr — паветра і dynamis — сіла.]

баёк, байка, м.

У агнястрэльнай зброі — частка ўдарніка, якая разбівае капсуль пры выстрале. Баёк затвора вінтоўкі.

батысфе́ра, ‑ы, ж.

Стальная камера сферычнай формы, пры дапамозе якой вывучаецца падводная расліннасць і жывёльны свет.

[Грэч. bathýs — глыбокі, spháira — шар.]

бетонамяша́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Машына для перамешвання сумесі пры вырабе бетону.

амія́к, ‑у, м.

Бясколерны газ з рэзкім непрыемным пахам, які ўтвараецца пры злучэнні азоту з вадародам.

[Ад грэч. ammoniakon — смалістая камедзь.]