увасса́ць, -су́, -се́ш, -се́; -сём, -сяце́, -су́ць; -сі́; -са́ны; зак., што і чаго.
Ссучы, усмактаць некаторую колькасць.
У. што-н. з малаком маці (перан.: засвоіць з ранняга дзяцінства).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вы́пырснуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак. і аднакр., што.
1. Пырснуўшы, выліцца.
2. перан. Імгненна распаўсюдзіць што‑н. дробнымі часцінкамі (аб прамянях, іскрах і пад.). Сонца выпырснула першыя прамені.
3. перан. Імгненна вылезці, выскачыць, з’явіцца. [Жарнавіч] спыніўся і задумаўся, гледзячы праз акуляры ў даль хмызоў, на якіх выпырснулі маладыя.. зялёныя лісточкі. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
амярцве́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
1. Страціць адчувальнасць, зрабіцца мёртвым (пра клеткі, тканкі і пад.).
2. перан. Страціць рухомасць пад уплывам чаго‑н. Амярцвець ад жаху. // Перастаць быць ажыўленым, заціхнуць. Вуліцы амярцвелі. // Пазбавіцца маральных сіл; адчуць спустошанасць; перастаць актыўна рэагаваць на падзеі. Душа амярцвела.
3. перан. Страціць жыццёвасць, значэнне; аджыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ураўнава́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак.
1. што. Зрабіць аднолькавым па вазе, прывесці ў раўнавагу.
2. перан.; што. Дабіцца раўнавагі, поўнай адпаведнасці ў чым‑н. Ураўнаважыць сілы праціўнікаў.
3. перан.; каго-што. Прывесці ў роўны, спакойны стан; супакоіць. Гутарка ўраўнаважыла ўсхваляванага хлапца. □ Хвілін праз колькі Візэнер ураўнаважыў свой душэўны стан. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ца́рстваваць, ‑ствую, ‑ствуеш, ‑ствуе; незак.
1. Быць царом (царыцай); кіраваць дзяржавай. Я ведаю.. [Мікіту], можна сказаць, даўно, люблю паслухаць расказы старога пра даўнюю службу ў аўстра-венгерскай арміі, калі яшчэ, як ён кажа, царстваваў Франц-Іосіф. Брыль.
2. перан. Пераважаць; першынстваваць над усімі ў якіх‑н. адносінах.
3. перан. Напаўняць сабой; дамінаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́скаліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.
Разм.
1. Паказаць зубы, вышчарыцца. Сабачаня ўтаропілася на.. [дзяцей] і выскалілася. Якімовіч.
2. перан. Неадабр. Засмяяцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вакхана́лія, ‑і, ж.
1. У Старажытным Рыме — свята ў гонар бога віна і весялосці Вакха.
2. перан. Разгульнае баляванне; оргія.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аванга́рдны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да авангарда (у 1 знач.). Авангардная рота.
2. перан. Перадавы. Авангардная роля камуністаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адурма́ніцца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; зак.
1. Паддацца дурману, ап’яніць сябе.
2. перан. Затлуміць сабе галаву, атруціць сваю свядомасць памылковымі ўяўленнямі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аку́ла, ‑ы, ж.
Вялікая драпежная марская рыба з вераценападобным целам і вялікай пашчай. / у перан. ужыв. Біржавыя акулы. Імперыялістычныя акулы.
[Ад стараж. нарв. hakall.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)