стадыя́льнасць, ‑і, ж.

Кніжн. Наяўнасць стадый у чым‑н. Стадыяльнасць развіцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суме́жжа, ‑а, н.

Разм. Паласа, тэрыторыя, якая мяжуецца з чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сутыка́льны, ‑ая, ‑ае.

Які сутыкаецца, мае сутыкненне з кім‑, чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уве́шацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Увешаць сябе чым‑н. Увешацца каралямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

удзе́льнасць, ‑і, ж.

Удзел у чым‑н., дачыненне да чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

устарані́цца, ‑ранюся, ‑ронішся, ‑роніцца; зак.

Ухіліцца ад удзелу ў чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

устры́маны, ‑ая, ‑ае.

Які абмяжоўвае сябе ў чым‑н., пазбягае празмернасцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ушпіля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

Разм. Густа ўкрыць чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ташчы́ма ’без паклажы’ (паст., Сл. ПЗБ), сюды ж ташчы́мны ’нішчымны, посны’ (шчуч., Сл. ПЗБ), ташчы́мніца ’нішчымніца’ (Сцяшк. Сл.). Прыслоўе, утворанае з суф. ‑ма ад тошчы ’пусты’ (гл.) па тыпу куды́ма, туды́ма (адносна такіх утварэнняў гл. Карскі 2-3, 67), магчыма, пад уплывам тэрытарыяльна блізкіх і роднасных літ. tuščióm, tuščiomìs ’паражняком, з пустымі рукамі, ні з чым’, tuštỹmė ’пустое месца’. Параўн. нішчымны (гл.), для якога ў якасці этымона побач з прапанаваным спалучэннем ні з чым можна дапусціць ні́шчы ’бедны’ (гл. нішчаць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Намяка́ць ’намякаць’ (Яруш.). Відаць, з рус. намекать, адносна якога гл. Фасмер, 3, 41.

Намя́каць ’адлупцаваць’ (Мат. Гом.), ’набіць чым-небудзь тупым’ (Нас.), намя́кшыць ’набіць’ (Мат. Гом.). Да мя́к! выкл. ’шмяк!’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)