каўпа́к, -а́,
1. Галаўны ўбор конусападобнай, авальнай або
2. Накрыўка такой формы над чым
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
каўпа́к, -а́,
1. Галаўны ўбор конусападобнай, авальнай або
2. Накрыўка такой формы над чым
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ко́нсул, -а,
1. Службовая асоба дыпламатычнага ведамства, якая прадстаўляе і абараняе прававыя і эканамічныя інтарэсы сваёй дзяржавы і яе грамадзян перад уладай
2. У Старажытным Рыме і ў Францыі (у першыя гады 19
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
наро́д, -а і -у,
1. -а. Усё насельніцтва пэўнай дзяржавы, жыхары краіны.
2. -а. Працоўная маса насельніцтва той ці
3. -а. Розныя формы гістарычных супольнасцей (племя, народнасць, нацыя).
4. -у, толькі
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шкло, -а,
1. Празрысты матэрыял, які атрымліваецца шляхам плаўлення кварцавага пяску.
2. таксама
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бінт, ‑у,
Стужка з марлі або
[Ням. Binde.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апла́ваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
Тое, што і абплаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыку́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
1.
2. Адкусваць што‑н. невялікімі часткамі ў дадатак да якой‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скалькава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе;
1. Зняць копію з чаго‑н. пры дапамозе калькі (у 1 знач.).
2. У мовазнаўстве — стварыць слова або выраз па ўзору слова або выразу з
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
парале́ль, -і,
1. У матэматыцы: прамая, якая не перасякае другую прамую, што ляжыць з ёй у адной плоскасці.
2.
3. Уяўная лінія перасячэння зямной паверхні плоскасцю, паралельнай плоскасці экватара.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пло́скасць, -і,
1.
2. У геаметрыі: паверхня, якая мае два вымярэнні.
3. Роўная, гладкая паверхня.
4.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)