Verbum

натхне́нне, -я, н.

1. Стан творчага ўздыму.

Вершы пішуцца ў хвіліны натхнення.

2. Душэўны ўздым, захапленне.

Гаварыць з натхненнем.

небяспе́ка, -і, ДМ -пе́цы, ж.

Стан, становішча, якое пагражае каму-н., можа прычыніць няшчасце, зло, шкоду.

Адчуваць небяспеку.

недаўме́нне, -я, н.

Здзіўленне, сумненне, стан нерашучасці як вынік неразумення чаго-н., няяснасці ў чым-н.

Быць у недаўменні.

мерзлата́, -ы́, ДМ -лаце́, ж.

Прамёрзлая глеба, прамёрзлы стан глебы.

Вечная м.

|| прым. мярзло́тны, -ая, -ае.

Мярзлотная станцыя.

расчарава́нне, -я, н.

Пачуццё, стан незадаволенасці, выкліканы няздзейсненымі спадзяваннямі, надзеямі, марамі; страта веры ў каго-, што-н.

Глыбокае р.

ванітава́ць, -ту́е; безас., незак. (разм.).

Пра стан моташнасці, рвоты.

Мяне ванітавала.

Ванітуе ад яго слоў (перан.).

|| наз. ванітава́нне, -я, н.

абслу́хаць, -аю, -аеш, -ае; зак., каго-што.

Абследаваць стан унутраных органаў шляхам выслухвання.

А. хворага.

|| незак. абслу́хваць, -аю, -аеш, -ае.

само́та, -ы, ДМ само́це, ж.

1. Адзінота, знаходжанне ў адзіноцтве.

Застацца ў самоце.

2. Стан, самаадчуванне самотнага; смутак, туга.

натхні́цца, -ню́ся, -ні́шся, -ні́цца; -німся, -ніце́ся, -ня́цца; зак.

Адчуць натхненне; прыйсці ў стан душэўнага ўздыму.

|| незак. натхня́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.