Валяну́ць ’пайсці густа (пра снег); ударыць’ (КТС). Да валіць. Параўн. вальнуць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сняжо́к, ‑носу, м.
Ласк. да снег; невялікі снег. Лагодна і роўна падае зверху сняжок. Бядуля. Сняжком, як пухам лебядзіным, Дарогі злёгку замяло. Бялевіч. На дварэ некалькі дзён стаяў марозік, а ўчора нават пацерушыў дробны сняжок. Пальчэўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыкры́ць сов., в разн. знач. прикры́ть;
снег ~ры́ў зямлю́ — снег прикры́л зе́млю;
п. сало́май — прикры́ть соло́мой;
п. свае́ недахо́пы — прикры́ть свои́ недоста́тки;
п. адступле́нне — прикры́ть отступле́ние;
п. магазі́н — прикры́ть магази́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перакача́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм. Выкачацца ў што‑н. Перакачацца ў снег.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сы́паць, -плю, -плеш, -пле; сып; сы́паны; незак.
1. што. Прымушаць падаць куды-н., паступова выпускаючы (што-н. сыпкае ці дробнае).
С. крупы курам.
С. бульбу ў кучу.
2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Пра дробны, часты дождж, снег: ісці, падаць.
З вечара сыпаў калючы снег.
3. перан., што, чым. Накіроўваць на каго-н. у вялікай колькасці; надзяляць, асыпаць.
С. удары.
4. перан., што, чым і без дап. Гаварыць хутка і многа (разм.).
С. жартамі.
5. перан. Імкліва бегчы, ісці, ехаць (разм.).
З хаты сыплюць дзеці.
|| аднакр. сы́пнуць, -ну, -неш, -не; -ні.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Ляце́ць, леце́ці, лыті́тэ ’перамяшчацца ў паветры’, ’разносіцца, распаўсюджвацца’, ’падаць уніз’, ’хутка бегчы, ехаць, праходзіць (пра час)’, ’ламацца, расходавацца’ (Грыг., Бяльк., Шат., Сцяц., ТСБМ, Сл. ПЗБ). Да лётаць (гл.). Значэнне ’павольна падаць (пра снег)’ (брасл., Сл. ПЗБ) у выразе снег ляціць — з польск. śnieg leci.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
наме́сці, -мяту́, -мяце́ш, -мяце́; -мяцём, -мецяце́, -мяту́ць; намёў, -мяла́, -мяло́; намяці́; -ме́цены; зак., чаго.
1. Падмятаючы, сабраць у нейкай колькасці.
Н. кучу смецця.
2. Нанесці, надзьмуць ветрам (пра пыл, снег і пад.).
Н. гурбы снегу.
|| незак. намята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пазале́пліваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.
1. што. Заляпіць, заклеіць чым-н. усё, многае; наклейваючы што-н., укрыць усю паверхню.
П. дзіркі глінай.
П. сцены афішамі.
2. каго-што. Заляпіць, пакрыць сабой усё, многае або ўсіх, многіх.
Снег пазалепліваў прахожых.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Крупе́ц ’незамярзаючы кароткі прыток у басейне Дняпра’ (Яшк.). Параўн. крупа ’град, мокры снег (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
наабго́н, прысл.
Абл. Навыперадкі. Снег растане, і ў душных туманах Пабягуць наабгон ручайкі. Гаўрусёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)