хро́мавы
1. хим. хро́мовый;
~вая кіслата́ — хро́мовая кислота́;
2. (о коже) хро́мовый;
~выя бо́ты — хро́мовые сапоги́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
га́лловый / га́лловая кислота́ хим. га́лавая кіслата́;
га́лловая немато́да зоол. га́лавая немато́да;
га́лловые клещи́ зоол. га́лавыя кляшчы́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мочево́й мачавы́;
мочево́й пузы́рь мачавы́ пузы́р;
мочевы́е ка́мни мед. мачавы́я камяні́;
мочева́я кислота́ хим. мачава́я кіслата́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мінда́льны в разн. знач. минда́льный;
~нае дрэ́ва — минда́льное де́рево;
~ная кіслата́ — минда́льная кислота́;
м. ка́мень — минда́льный ка́мень
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
се́рны в разн. знач. се́рный;
~ная кіслата́ — се́рная кислота́;
с. ангідры́д — се́рный ангидри́д;
~ная печ — се́рная печь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́есці, -ем, -есі, -есць; -едзім, -есце, -едуць; вы́еў, -ела; вы́еш; -едзены; зак., што.
1. З’есці ўнутраную частку чаго-н.
В. начынку.
Не варты выедзенага яйца (не мае ніякага значэння; разм.).
2. З’есці ўсё, што знаходзіцца ў чым-н.
В. міску крупніку.
3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пашкодзіць, разбурыць чым-н. едкім.
Кіслата выела дзірку ў тканіне.
Дым выеў вочы (стала балюча глядзець ад дыму).
|| незак. выяда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вы́есці, ‑ем, ‑есі, ‑есць; ‑едзім, ‑есце, ‑едуць; пр. выеў, ‑ела; заг. выеш; зак., што.
1. З’есці ўнутраную частку чаго‑н. Выесці начынку з пірага.
2. З’есці ўсё, што знаходзіцца ў чым‑н. Выесці міску крупніку.
3. Разбурыць, пашкодзіць, праесці (аб дзеянні едкіх рэчываў). Кіслата выела дзірку ў тканіне. Дым выеў вочы.
•••
Выесці вочы — надакучыць папрокамі, напамінкамі.
Душу выесці — вельмі надакучыць прыставаннямі, дакорамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лімо́нны в разн. знач. лимо́нный;
~нае дрэ́ва — лимо́нное де́рево;
л. сок — лимо́нный сок;
л. ко́лер — лимо́нный цвет;
○ ~ная кіслата́ — лимо́нная кислота́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
саля́ны 1, ‑ая, ‑ае.
У выразе: саляная кіслата — водны раствор хлорыстага вадароду.
саляны́ 2, ‑а́я, ‑о́е.
Які мае адносіны да солі (у 1, 4 знач.). Саляны пласт. // Які ўтрымлівае соль. Саляны раствор. Саляныя азёры. // Звязаны са здабычай солі; прызначаны для здабычы солі. Саляныя капальні. □ Як спрактыкавана ў падзямеллі Беларус камбайнам саляным Праразае дзіўныя тунелі. Аўрамчык. // Звязаны з апрацоўкай, транспартаваннем, захоўваннем солі. Саляны склад. Саляны млын. Саляная прыстань.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
смаляны́ в разн. знач. смоляно́й;
~на́я бо́чка — смоляна́я бо́чка;
~на́я кіслата́ — смоляна́я кислота́;
с. заво́д — смоляно́й заво́д;
○ ~на́я падма́нка — мин. смоляна́я обма́нка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)