капе́жны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да капяжу. Капежная вада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замутне́ць, ‑ее; зак.

Разм. Замуціцца, памутнець. Вада замутнела. Вочы замутнелі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ге́йзерны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гейзера. Гейзерная вада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

віравы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае дачыненне да віру. Віравая вада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мутне́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -не́е; незак.

1. Рабіцца мутным.

Вада мутнее.

2. перан. Станавіцца няясным, зацямняцца.

У галаве мутнее.

|| зак. памутне́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -не́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

му́тны, -ая, -ае.

1. Пра вадкасці: непразрысты, нячысты, каламутны.

М. раствор.

Мутная вада.

2. Пацямнелы, замутнены.

Мутныя вочы.

Мутнае шкло.

3. перан. Недастаткова выразны, незразумелы, неабгрунтаваны (разм.).

Мутная размова.

|| наз. му́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

павыліва́цца, ‑аецца; зак.

Выліцца — пра ўсё, многае. Вада павылівалася з вочак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыцяка́ць, ‑ае; зак.

Выцечы — пра ўсё, многае. Павыцякала вада з бітонаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

есентукі́, ‑оў; адз. няма.

Саляна-шчолачная мінеральная лячэбная вада розныя уласцівасцей.

[Ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закаламу́ціцца, ‑ціцца; зак.

Разм. Замуціцца, стаць каламутным. Вада ў рэчцы закаламуцілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)