кантэлі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто іграе на кантэле. Выступленне кантэлістаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каўба́снік і кілба́снік, ‑а, м.

Той, хто вырабляе або прадае каўбасу, кілбасу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зрэ́зчык, ‑а, м.

Той, хто займаецца зрэзкай, зразаннем чаго‑н. Зрэзчык тытуню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жуі́р, ‑а, м.

Уст. Той, хто шукае ў жыцці толькі асалоды, уцехі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заво́чнік, ‑а, м.

Той, хто вучыцца па сістэме завочнага навучання. Студэнт-завочнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зага́дчык, ‑а, м.

Той, хто загадвае, кіруе чым‑н. Загадчык малочнатаварнай фермы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даве́рнік, ‑а, м.

Той, хто выдаў каму‑н. даручэнне (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дака́зчык, ‑а, м.

Разм. Той, хто даказвае на каго‑н.; даносчык, нагаворшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дваяжэ́нец, ‑нца, м.

Той, хто адначасова знаходзіцца ў шлюбе з дзвюма жанчынамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднаве́рац, ‑рца, м.

Чалавек той жа веры, што і другі або другія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)