прымірэ́нец, ‑нца, м.

Той, хто імкнецца прымірыць, згладзіць класавыя супярэчнасці; прыхільнік прымірэнства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папулярыза́тар, ‑а, м.

Той, хто папулярызуе што‑н., займаецца папулярызацыяй чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апява́льнік, ‑а, м.

Той, хто ўслаўляе, славіць каго‑, што‑н. (пра паэтаў).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перака́зчык, ‑а, м.

Разм. Той, хто пераказвае што‑н. (прачытанае або пачутае).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абнаві́цель, ‑я, м.

Той, хто што‑н. абнаўляе, уносіць што‑н. новае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аб’я́ўнік, ‑а, м.

Той, хто аб’яўляе што‑н.; асоба, якая дае аб’яву.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бяздо́льнік, ‑а, м.

Разм. Той, у каго няма шчаслівай долі; нешчаслівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ваеннаслу́жачы, ‑ага, м.

Той, хто знаходзіцца на вайсковай службе ў кадравай арміі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валанцёр, ‑а, м.

Уст. Той, хто добраахвотна пастукаў на вайсковую службу; добраахвотна.

[Фр. volontaire.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камплекто́ўшчык, ‑а, м.

Той, хто займаецца камплектоўкай, камплектаваннем чаго‑н. Камплектоўшчык дэталей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)