сакату́н, ‑а, м.

Разм. Той, хто многа, не сціхаючы, гаворыць; балбатун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаўпра́вец, ‑раўца, м.

Разм. Той, хто схільны да самаўпраўства, дзейнічае самаўпраўна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стратана́ўт, ‑а, М ‑наўце, м.

Той, хто ажыццяўляе палёты ў стратасферу.

[Ад лац. stratum — слой і грэч. nautēs — мараплавец.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тапі́льшчык, ‑а, м.

Той, хто займаецца тапленнем чаго‑н. Тапільшчык воску.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трафарэ́тчык, ‑а, м.

Той, хто працуе з трафарэтам (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэлесцэнары́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто стварае сцэнарый тэлевізійных перадач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узло́мшчык, ‑а, м.

Той, хто ўзломлівае што‑н. з мэтай аграбленыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фізру́к, ‑а, м.

Той, хто праводзіць заняткі па фізкультуры; выкладчык фізкультуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фруктаўшчы́к, ‑а, м.

Той, хто мае фруктовы магазін або гандлюе фруктамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чалабі́тчык, ‑а, м.

Гіст. Той, хто звяртаецца з чалабітнай; прасіцель, ісцец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)