баламу́т, -а, М -му́це, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

1. Чалавек, які ўносіць неспакой, беспарадак у адносіны, работу і пад.

Паводзіны баламута.

2. Спакуснік, інтрыган.

Звязалася з гэтым баламутам.

|| ж. баламу́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. баламу́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скіда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Скінуць з чаго-н. у некалькі прыёмаў.

С. сена з машыны.

2. Кідаючы, сабраць што-н. у адно месца.

С. траву ў кучу.

С. стог.

3. Зрабіць сяк-так якую-н. будыніну (разм.).

С. лазеньку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

службі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

1. Служачы (уст.).

2. Чалавек, які старанна ставіцца да сваіх службовых абавязкаў.

3. Чалавек, які з крайнім фармалізмам ставіцца да сваіх службовых абавязкаў.

4. Кар’ерыст.

|| ж. службі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фавары́т, -а, М -ры́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Той, каму спрыяе высокапастаўленая асоба, улюбёнец уплывовай асобы.

2. У спорце: конь, коннік ці каманда, якія маюць найбольшыя шансы на першынство.

|| ж. фавары́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. фавары́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цётка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Бацькава або матчына сястра; жонка дзядзькі.

2. Жанчына наогул (часцей пажылая; разм.).

|| ласк. цётачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. і цётухна, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

|| прым. цётчын, -а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

звіў, звіву, м.

Выгіб, звіліна. Дарогі, цёмныя дарогі! Вы так маўклівы, вы так строгі! Хто вас аблічыць? Хто вас змерыць? Хто вашы звівы ўсе праверыць? Колас. Таямнічымі звівамі беглі дарожкі праз гушчары да вёсак. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трафарэ́тка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

1. Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. трафарэціць.

2. Р мн. ‑так. Разм. Тое, што і трафарэт (у 1 знач.).

3. Р мн. ‑так. Спец. Пэндзаль, якім малююць па трафарэце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Няво́ ’няўжо’ (Бяльк.), нявбж ’тс’ (Мат. Гом.), рус. невб, неож, невож ’тс’ (пск., наўг., калуж., маск.). Відаць, з няўжо (магчымы шлях дэманструюць рус. дыял. неуж, неож, невож, гл. ESSJ SG, 2, 473–474), аднак нельга выключыць і самастойнае развіццё эмфатычнага не (*пё) ⁺во ’так’, літаральна ’ці не так’, параўн. не вот ’няўжо’: Не вотъ это правда! (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ґа́тар ’лесапілка (машына); лесапільня (завод)’ (Сл. паўн.-зах.). Запазычанне з ням. Gatter ’лесапільны станок’ (так у Сл. паўн.-зах.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ву́тка ​1, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Фальшывая сенсацыйная чутка. Газетная вутка.

ву́тка ​2, ‑і, ДМ ‑тцы, Р мн. ‑так; ж.

Пасудзіна з доўгім носам, якая падаецца ляжачым хворым мужчынам для мачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)