трафарэ́тка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.
1. Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. трафарэціць.
2. Р мн. ‑так. Разм. Тое, што і трафарэт (у 1 знач.).
3. Р мн. ‑так. Спец. Пэндзаль, якім малююць па трафарэце.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)